Kadencja 2002 – 2006

Sprawozdanie z działalności radnej za okres 4 lat w IV Kadencji Rady Miasta.

1. Pracowałam w:

oraz:

2. Interpelacje:

Zgłosiłam 120 interpelacji. Dotyczyły one podstawowych obszarów mojej działalności tzn. edukacji, kultury i przedsiębiorczości, problemów związanych z przygotowaniem miasta do przyjęcia europejskiego wsparcia finansowego. Dodatkowo angażowałam się w sprawy, które uważałam za istotne, a które były zgłaszane na moich dyżurach przez obywateli miasta. Do tych spraw zaliczyłabym na przykład dość szeroko potem komentowane przez media interpelacje dotyczące:

Pomogłam, w znaczący sposób w założeniu szkoły waldorfskiej i Chrześcijańskiej Ewangelickiej Szkoły Podstawowej „Uczeń”.

Wspomagałam przedsiębiorców w załatwianiu spraw z miastem. Doprowadziłam do wielu, owocnych spotkań pomiędzy radnymi miasta i przedsiębiorcami (Małopolskiego Stowarzyszenia Przedsiębiorców, Kupców Krakowskich i członków Izby Przemysłowo-Handlowej).

3. Najważniejsze inicjatywy:

Wprowadziłam do urzędu Miasta system kontrolowania pracy Urzędu – ISO. Zainteresowałam władze miasta wprowadzeniem nowego systemu zarządzania edukacją; 15 marca 2005 roku zorganizowałam konferencję, która została objęta patronatem przez Centrum im. Adama Smitha, „Newsweeka” i „Wspólnotę”. na którą przybyło 158 osób z całej Polski, a także sekretarz stanu Ministerstwa Edukacji Republiki Słowackiej pan Frantisek Toth (patrz: www.bonedukacyjny.pl/).

Sprawozdanie z konferencji „BON EDUKACYJNY” 15 marca 2005 roku w Krakowie. Na konferencji podkreślono konieczność jak najszybszych zmian w zarządzaniu edukacją w Polsce, ponieważ, jak powiedział jeden z uczestników konferencji, niektórzy wójtowie już w tej chwili muszą zaciągać kredyty, aby sprostać wymaganiom finansowym oświaty. Uczestnicy zastanawiali się, jak można w sposób sprawny, spowodować zmniejszenie wydatków na edukację przy zachowaniu jak najwyższych standardów nauczania. Wiele osób, które zarządzają oświatą przedstawiły różne formy wprowadzenia innych, alternatywnych metod, które dla uproszczenia nazwano bonem edukacyjnym. Chociaż nazwa jest jedna, metod jest wiele, a istotą każdej jest doprowadzenie do decentralizacji systemu zarządzania oświatą. Dwa miesiące po naszej konferencji prezydent Tarnowa (obecny na konferencji) wprowadził nowe zasady zarządzania edukacją (w znacznej mierze oparte na bonie). Konferencja stała się bardzo znaczącym wydarzeniem w Polsce. W dniu dzisiejszym możemy już mówić o jej wymiernych efektach.

Doprowadziłam do racjonalizacji pomocy miasta dla małych i średnich przedsiębiorstw (praca została uwieńczona sukcesem). Przygotowałam z młodymi ludźmi pierwszą edycję Festiwalu Kultury Hip-Hopowej (objęłam patronat nad festiwalem, którego jestem współpomysłodawcą). Włączyłam do współpracy Wydział Promocji i Kultury Miasta Krakowa i „Biuro 2000”.

W rok po konferencji dotyczącej bonu edukacyjnego zorganizowałam, przy współpracy dyrektorów dziesięciu szkół niepublicznych, konferencję poświęconą „Kondycji szkolnictwa niepublicznego w Małopolsce”. Konferencja dzięki uczestnictwu wielu gości z zagranicy, którzy tworzą edukację niepubliczną, stała się konferencją międzynarodową. W konferencji brało udział 212 osób. Zakończyła się ona apelem przedstawicieli szkół do Kuratora Małopolskiego o utworzenie odrębnej komórki organizacyjnej zajmującej się tylko i wyłącznie sprawami edukacji niepublicznej. Postulat ten był bardzo istotnym wynikiem naszych dyskusji, w których analizowaliśmy problemy związane z prowadzeniem przez nas placówek edukacyjnych. Konferencja odbiła się szerokim echem w Polsce. Podobne zorganizowała już edukacja niepubliczna w Województwie Zachodniopomorskim i Śląskim. Racjonalizacja pomocy miasta dla małych i średnich przedsiębiorstw (praca uwieńczona sukcesem) Wprowadzenie w Małopolsce najsprawniejszego w Polsce systemu dystrybucji sprzętu rehabilitacyjnego (prace wspólne z p. Piotrem Kulerskim zakończone sukcesem)

Zaczęłam reaktywowanie Młodzieżowej Rady Miasta. Pierwsza moja interpelacja dotycząca tej sprawy pochodzi z czasów początku bieżącej kadencji. Mam sygnały znacznego zainteresowania sprawą. Niestety, w sprawę włączyły się służby pana prezydenta i w ten sposób, na dzień dzisiejszy, sprawa nie istnieje. Udało mi się wiele zrobić, jednak dużo istotnych spraw nadal czeka na załatwienie. Chcę czuwać nad ich prawidłową realizacją – zgodną z oczekiwaniami mieszkańców.

4. Wyjazdy służbowe:

Byłam jeden raz na szkoleniu radnych poświęconemu Jednomandatowym Okręgom Wyborczym (JOW).

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies w ustawieniach przeglądarki - dowiedz się więcej.

Akceptuję