Kadencja 2006 – 2010
Sprawozdanie Radnej Małgorzaty Jantos za okres 4 lat V Kadencji Rady Miasta.
1. Pracowałam w:
Komisji Kultury, Promocji i Ochrony Zabytków
Komisji Budżetowej – przewodnicząca komisji do 13 stycznia 2010 roku
Komisji Edukacji i Kultury Fizycznej
Komisji ds. wykorzystania funduszy Unii Europejskiej
Komisji doraźnej ds. analizy funkcjonowania miejskich instytucji kultury w Krakowie – przewodnicząca komisji
Komisji Głównej,
Jury XVI edycji Samorządowego Konkursu Nastolatków „8 Wspaniałych” – przewodnicząca,
Konwencie ds. Strategii Rozwoju Kultury w Krakowie.
2. Interpelacje:
Złożyłam ponad 220 interpelacji. Dotyczyły one obszarów mojej wiedzy i spraw, którymi się zajmowałam, a więc przede wszystkim edukacji, kultury, organizacji pozarządowych. Często angażowałam się w sprawy zgłaszane mi na dyżurach przez mieszkańców miasta.
Wspierałam Bank Żywności w jego działalności; pomagałam mieszkańcom w postawieniu monitorów dźwiękoszczelnych, pomagałam dzieciom, młodzieży i ludziom niepełnosprawnym w poruszaniu się po Krakowie (wiele moich interpelacji było bezpośrednio związanych z konkretnymi miejscami), poruszyłam i zwyciężyłam w akcji wspierania dojazdów dzieci niewidomych do szkół; dzięki moim interpelacjom ludzie niepełnosprawni zaczęli poruszać się w Krakowie taksówkami bez ograniczeń czasowych. Zajmowałam się czystością miasta: rozpoczęłam dużą akcję poświęconą zwiększeniu ilości ogólnodostępnych toalet w Krakowie, czystością na ulicach, placach zabaw, Plantach. Wspierałam przedsiębiorców. Trudno wymienić zakres tematyczny ponad 220 interpelacji. Dla zainteresowanych wszystkie są do wglądu na stronie www.bip.krakow.pl.
3. Wydarzenia:
W czwartek, 1 marca 2006 roku w Krakowie odbyła się bardzo ważna konferencja (już druga, pierwsza była w 2005 roku) poświęcona nowemu sposobowi zarządzania edukacją. Celem przewodnim konferencji była próba zbudowania systemu uwalniającego oświatę od wpływów i decyzji urzędniczych. Rynek edukacyjny jest takim samym rynkiem, jak wszystko inne, co funkcjonuje w naszym świecie. Oświata jest usługą. Wyniki działania usługodawców (szkół) można sprawdzić analizując testy, jakie piszą uczniowie, poziom merytoryczny nauczycieli i wiele innych parametrów, które są ważne dla rodziców wybierających własnym dzieciom szkoły. Rodzice, uczniowie, studenci powinni decydować, które szkoły, uczelnie mają prawo istnieć, a które upaść (bo nikt ich nie chce). Rodzice, a nie urzędnicy. Jest niestety wciąż tak, że decyzje o poziomie finansowania szkół, ich istnieniu, liczebności klas itd. należą do urzędników. Wolność decyzyjna dyrektorów placówek edukacyjnych w dalszym ciągu nie istnieje
Poruszyłam i zwróciłam uwagę rodziców i mediów na możliwość edukacji domowej uczniów. Okazało się, że Wydział Edukacji nie ma komplementarnej wiedzy na temat ilości dzieci uczących się w systemie edukacji domowej w Krakowie. Mieszkańcy zostali poinformowani o możliwości uczenia dzieci w domu (możliwość zgodna z Konstytucją RP). W zorganizowanych seminariach wzięło udział ponad 200 osób.
Rozpoczęłam cykl spotkań deweloperów krakowskich z ludźmi chcącymi tworzyć szkoły i przedszkola. Akcja spotkań odbiła się szerokim echem w Polsce. Inne ośrodki zaczęły korzystać z tej idei.
Podsunęłam prezydentowi pomysł korzystania z szybkiego budownictwa (modułowego) przedszkoli, żłobków, szkół, domów kultury. Miasto miałobyszanse wykluczyć obszary, w których mieszkańcy mają kłopoty z dotarciem do ww. instytucji.
Zainteresowałam opinię publiczna Krakowa badaniami psychologów australijskich wynikami nauczania dzieci i młodzieży (w wieku 6 – 14 lat) w klasach dysedukacyjnych.
Uratowałam istnienie paru bibliotek przeznaczonych do zlikwidowania w budynkach spółdzielni mieszkaniowych. Rozpoczęłam dużą akcję wspierającą funkcjonowanie miejskich bibliotek w Krakowie. Dzięki moim działaniom każda z bibliotek posiada dostęp do sieci komputerowej. Mamy możliwość, szukając książki, dowiedzieć się, gdzie i która biblioteka ją posiada. Zrealizowałam swoje marzenie. Bardzo chciałam, aby biblioteki w Krakowie zaczęły funkcjonować w taki sposób, jaki widziałam dwadzieścia lat temu w Niemczech i wreszcie się udało.
Zorganizowałam spotkanie organizacji pozarządowych w Krakowie. Doprowadziłam do tego, iż ukonstytuowały się one w stowarzyszenie. Mam nadzieję, że zaowocuje to poważnym traktowaniem tych organizacji w aspekcie zarządzania miastem.
Podsunęłam władzom miasta stworzenie racjonalnej dystrybucji pozalekcyjnych zajęć sportowych dla dzieci i młodzieży (Bon Zajęć Sportowych). Pomysł spotkał się z bardzo dużym zainteresowaniem ogólnopolskim.
Stworzyłam program propagowania wśród dzieci i młodzieży zainteresowania przedsiębiorczością.
W zeszłej kadencji, w wyniku moich kontaktów z pracownikami Akademii Muzycznej w Krakowie, pytałam prezydenta o poziom wychowania muzycznego w szkołach krakowskich. W bieżącej kadencji zaproponowałam rozpoczęcie przewidzianej na parę lat, przeprowadzonej pod patronatem Akademii Muzycznej w Krakowie (Pana Rektora i Pani Prorektor tejże uczelni) akcji umuzykalnienia dzieci. Chcielibyśmy, aby w ciągu paru lat każda szkoła podstawowa czy też gimnazjum i licea posiadali własne chóry. Niewiele jest szkół poważnie traktujących edukację muzyczną, w wyniku czego Polacy są „głuchym narodem”. Może ta akcja stanie się zalążkiem nowej o nas opinii. Biorąc pod uwagę wartości psychoedukacyjne tegoż projektu wydaje się on godny uwagi. Pomysł został przedyskutowany w wielu środowiskach; wszędzie spotkał się z bardzo pozytywną oceną. Swoje zainteresowanie i poparcie wyraziła między innymi i Olga Szwajger – pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.
Byłam inicjatorką powstania doraźnej Komisji Rady Miasta Krakowa zajmującej się funkcjonowaniem miejskich instytucji kultury. Wiele zagadnień poruszanych na zebraniach Komisji zostało włączonych do Strategii Rozwoju Kultury Miasta Krakowa.
Doprowadziłam do stworzenia w Krakowie projektu grzebowiska dla zwierząt domowych.
Wspierałam powstanie spopielarni zwłok ludzkich i utworzenia kolumbarium.
Zorganizowałam w Krakowie uroczyste otwarcie ogólnopolskiego projektu Partnerstwa Prywatno-Publicznego.
Trudno streścić na paru stronach efekt mojej czteroletniej działalności. Napisałam wyżej o wydarzeniach, które zdają się być najistotniejszymi. Zapewne wiele spraw pominęłam.
4. Wyjazdy:
W bieżącej kadencji byłam na dwóch wyjazdach zagranicznych: na Słowacji w Koszycach badając funkcjonowanie tamtejszego bonu edukacyjnego i szkoły dla dzieci wybitnie uzdolnionych i w Petersburgu analizując funkcjonowanie Rady Miasta Petersburga.